معنی بغچه کش در لغت نامه دهخدا

خدمتکاری که جامه ها با خود گرفته در جلورود و آنرا در عرف حال توشکچی گویند. (آنندراج). خادمی که بغچه برمیدارد. (ناظم الاطباء). نوکری که بغچه بستۀ اربابش را میبرد. (از فرهنگ نظام) :، حاجب درگاه ز دیوان بار، شد بسوی بغچه کش و چتردار.، امیرخسرو (از آنندراج) (فرهنگ نظام).، متکا در گله با سندلی این معنی گفت، که تویی بغچه کش و تکیه بمن دارد یار.، نظام قاری

معنی بغچه کش در فرهنگ لغت هوشیار

نیفه کش پتیره کش خادمی که بغچه را حمل کند

معنی بغچه کش - جستجوی لغت در جدول جو

بغچه کش

لغت نامه دهخدا

بغچه کش

فرهنگ لغت هوشیار

باده کش

باده خوار، باده پیما

فرهنگ فارسی عمید

نغمه کش

نغمه پرداز، آوازخوان

فرهنگ فارسی عمید

بچه کش

(کَ نَنْ دَ / دِ)

باردار. حامل. آبستن

لغت نامه دهخدا

بچه کشی

(بَ چَ / چِ بَچْ چَ / چِ کَ / کِ)

عمل و حالت بچه کش. بارداری. آبستنی. (ناظم الاطباء).

لغت نامه دهخدا

بیله کش

(لَ/ لِ کَ / کِ)

مرکّب از: بیله + کش، چوب خرد سرپهن که بدان گل از بیل بسترند. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

بره کش

(بَرْ رَ کُ)

دهی از دهستان دشت آب بخش بافت شهرستان سیرجان. سکنۀ آن 250 تن. آب آن از قنات و محصول آن حبوب است. (از فرهنگجغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

بچه کو

(بَ چَ / چِ / بَچْ چَ / چِ یِ)

بچه که از کوچه بردارند و پرورش دهند. (از برهان قاطع) (از آنندراج). کودکی که از راهگذر برداشته باشند. (ناظم الاطباء). لقیط. کوی یافت، کلمه ای است که اشعار بر فنای چیزی و انقطاع آن میکند و در اشعار بر فنا استعمال می کنند. (ناظم الاطباء). و مبنی است. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

غله کش

(بَ اَ)

حمل کننده غله از جایی به جایی. کشندۀ غله: میّار، غله کش از جایی به جایی. (منتهی الارب). شتران غله کش. ستور غله کش

لغت نامه دهخدا